Je eigen kledinglabels maken

Uiteraard hoort bij een eigen lijn een eigen label. Zo'n fancy rechthoekje in de zijnaad. Ja, als ik iets in mijn hoofd heb dan moet het dat worden.

Labels laten maken

Ik ging dus op zoek naar een website waar je zulke labeltjes kon laten maken. De labeltjes van Cotton Trends waren de eerste optie. Maar bij die van Nominette kon je er een eigen slogan bij laten drukken. En van die wasvoorschriften. Dat oogt wel behoorlijk professioneel, toch? Maar allebei niet goedkoop.

Toen liet Vrouwlief vallen dat ze ooit iets had gelezen bij de welbekende Madame Zsazsa over je eigen labels maken. Op onderzoek gingen we dus uit en zowaar, het was waar! Hier vind je een uitgebreide beschrijving.

Onze eigen labels drukken

Zo gezegd, zo gedaan. Onze printer is kapot, dus vroegen we braaf toestemming aan de schoonoudjes om die van hen te gebruiken. Om iets te printen. Dat we er stof in gingen steken, verzwegen we wijselijk (ik had ook enige overredingskracht nodig om het Lief ervan te overtuigen, nadat ze besefte dat we katoen in de printer zouden steken en niet de letters met één of ander productje - mod podge bijvoorbeeld - gingen overzetten van papier naar stof).

De Baby werd neergepoot op het tapijt (vandaag voor de zekerheid niet luierloos) met een speelgoedje in haar handen en wij gingen aan de slag. Ik had op voorhand de labeltjes ontworpen in Word en liet eerst een proefversie uit de printer rollen om te weten hoe we het stof/blad er in moesten leggen. Geslaagd? Oké!

Vrouwlief kniptje een stuk wit katoen uit op A4-formaat en lijmde er een gewoon blad aan vast. Hupsakee, in de printer en heeeeel traag (op beste kwaliteit gaat dat dus echt niet vooruit) kwam het er terug uit. Ik moet zeggen dat ik 'm toch even kneep, maar wonder boven wonder, het is gelukt!
Even laten drogen (zeker een kwartier, de volgende lading staken we te snel in bad. Foetsie, alle inkt weg) en dan in een badje van azijn. Daarna droogstrijken onder een bakpapiertje en klaar is kees!

Uitknippen, de zijkantjes naar binnen vouwen en toeflappen. Dan nog even onder de naaimachine en we hebben labeltjes om in onze knutsels te hangen!

Een geboorte!

Jaja, zoals aangekondigd in het vorige bericht, hebben we een grote stap gezet: ons eigen bedrijfje werd geboren.

Et voila, Dots & Mint dus (of Dotsnmint, een ampersand dat geldt niet als webadres. En geef toe, het staat koewl).

Een proces van jaren

Al jarenlang zijn we bezig over dat bedrijfje. Eerst als een wild plan. Iets voor later. Studeren enzo stond nog in de weg. Later werd het concreter en passeerden verschillende opties de revue: een soepbedrijfje, meubeltjes opknappen/pimpen, juwelen maken.
Ach, blijkbaar hadden we de geboorte van onze dochter nodig om echt in gang te schieten. Vorige week opperden we de mogelijkheid van baby/kinderspulletjes en kijk, intussen zijn de eerste stappen al gezet.

Wat is de bedoeling?

In de eerste plaats is het een creatieve uitlaatklep. Maar wat zou het heerlijk zijn als het ook een beetje centjes zou opbrengen zodat we minder (uit huis) hoeven te werken.
Enfin, we zullen zien hoe het loopt ;). Wij alvast niet te hard van stapel (of dat proberen we toch).

En de toekomst?

Amper begonnen zijn we en we denken al grootschalig. Haha, nee geen internationaal bedrijf, maar het is (nog een andere) droom van ons om samen te werken met een ngo/organisatie in het buitenland, daar te produceren om op die manier iets te betekenen voor de lokale gemeenschap. Zoals wat Ellen doet van LN Knits/Beanies.
Maar voorlopig zullen we onze eigen producten maken. Handmade by K & B ;).

Over alles tegelijk willen en niet kunnen kiezen

Weet je, soms willen we alles tegelijk. 
Nee, dat moet zijn: we willen altijd alles tegelijk. Met die altijd in het vet en onderstreept. Ik kan u vertellen, dat is behoorlijk [zeer] vermoeiend.

Op dit moment hangende: 

- Studeren: Vroedkunde, met als doel om samen onze zelfstandige vroedvrouwenpraktijk te hebben, baby'tjes op de wereld te zetten en aan borstvoedingsbegeleiding te doen (ach, nog een jaartje meer voor lactatiekundige, wat maakt het uit!)        Ingeschreven voor drie vakken, nu die examens nog

- Bouwen: ahja, want we willen eindelijk ons huis van stro en leem. En in de yurt wonen, dan kunnen we dat ook doorstrepen op de checklist.           In de laatste fase van het ontwerpen

- 4 kinders krijgen: jup, we willen een groot gezin. Bij vrouwlief begonnen de kriebels voor nummertje twee ongeveer drie weken na de geboorte van nummertje één. Inmiddels is ze zes maanden en krijg ik ook last van jeuk. Maar voorlopig is het hoofd (en de natuur) het daar nog niet mee eens           Nummertje één, check

-  Veel tijd spenderen met die kinders: dus maximum halftijds werken en liefst nog minder. Enfin, toch uit huis. Het leven in de yurt en de grote moestuin die we willen, moeten ons toen terugvallen op de kleine genoegens in het leven zodat we met minder meer kunnen leven. Dat is de theorie.                     Voorlopig gaat dit nog heel vlot, zo met dat ouderschapsverlof.

- Een lange, verre reis maken: met nummertje één of misschien met nummertje één en nummertje twee. Liefst naar Nieuw-Zeeland of Australië. En dan toch wel een maand of twee - drie. Minimum.      Droomdroomdroom


- Een B&B openen: oorspronkelijk altijd bedoeld voor het buitenland. Al een aantal keer op het punt te staan om te emigreren, maar nu plots ingeruild voor twee kamers in ons nieuwe huis. Kamers verhuren gaat natuurlijk ook in ons Belgenlandje. Een bron van inkomsten, ervaring opdoen én ons huis wordt meer waard. Win-win, toch?             Ze staan op het bouwplan, dus het komt er echt!

- Ons eigen bedrijfje oprichten: altijd samen zijn en creatieve dingen doen. Ja, het is ook onze droomjob.     Meer info in het volgende bericht

En dan heb ik het nog niet gehad over de aanleg en het onderhoud van de moestuin en bijbehorende 2780m² grote tuin, de twee honden die hun dagelijkse wandeling nodig hebben, de drie katten die verzorgd moeten worden (ok, meer dan een bakje eten en drinken en een stevige kroelbeurt op tijd en stond hebben zij niet nodig), vriendschappen en familierelaties onderhouden, bloggen en tijd hebben voor elkaar.

Iemand een off-knopje voor mijn hoofd?